บทที่ 15 อิซาเบลลาบ้าบ้า

นี่เป็นครั้งแรกที่โซอีมีปฏิกิริยาต่อคำพูดของแพทย์เจ้าของไข้

ลีน่าลูบใบหน้าเล็กๆ ของโซอีเบาๆ พลางอุ้มเธอขึ้นมานั่งรอ

ทว่าวินาทีถัดมา โถงทางเดินที่เงียบสงบก็พลันเต็มไปด้วยเสียงส้นสูงที่ดังรัวและหนักหน่วง

“ลีน่า เธอนี่มันเล่นละครเก่งจริงนะ!”

อิซาเบลลาที่กลิ่นน้ำหอมฉุนกึกพรวดพราดเข้ามาหาลีน่า

แม้ไม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ